OL...

Öznem yoktu ki özlemini duyayým kendimin.
Özgür de deðildim madem ezelden
Esefle söylenen iç sesim
Derdine eþlik eden binlerce hecenin meali
Mecali tükenen yalnýzlýk
Varlýðýn þiarý yokluðun da muadili

Ýklimler ekilesi
Ýkilem yüklü yüreðin merhalesi
Gidiþi olup dönüþü olmayan
Gökte saklý bir büyü gibi
Ne zamanki diksem gözlerimi
Direndiðim onca þey
Dilemmasý yalnýzlýðýn
Varsa yoksa þiir nasýl da nazlý ve dilaltý
Bilinmezin.

Heceleri sürdüm yarama
Yakamdan düþmeyen hüzün ve ahalisi
Bir kýraç topraktý ki gönül
Kaybolmaya dair binlerce neden
Haiz olduðum sessizliðin hâkimi
Elbet gönül pencerem.

Coðrafyalar aþtým
Cihandý ve duygular sýrdaþým
Celp ettim caka satanlarla
Hicri bir firardý sözcüklerin isli tarifesi
Ben þehirdim
Þehirse þiir
Dilemmasý ömrün nazik bir ölümdü iþte þiirin bekasý
Ne zamanki uzak kaldým þiirden…

Badireler atlattýðým ezelden
Þivesi kayýptý kimi sözcüðün
Þirazesi kaymýþ yýllar
Taþkýn mizacý hüznün
Yere göðe sýðamadýðým umudun türküsü

Tükenen zaman
Tünediðim kýrýk dalda sallanan
Beyitler
Hüsranýn tarifesi
Umut mevsimine daha çok var.
Yaza yaza yaz’ ý getirdiðim
Yazmadýðým kadar hazandý mealim
Hem makamým hem itibarým
Yansýz bir sevgiydi tecelli eden.

Þiir duraklarý
Dilimden düþmeyen dualarýn bekasý
Bir sözcükten sökün eden ansýzýn
Nelere kadirdi Yaratan
Ol, dedi mi olan
Olmazýn oluru saklý umudun
Divane gönül dipçiði kalemin
Hatýrþinas bir masal gibi
Ýðnenin ucuyla kazýp da içine düþtüðüm kuyu
Belki de kurumalýydý huyu yalnýzlýðýn.

Yâd edilesi dünüm bitimsiz öyküm
Þeceresi yaþamýn bense Þimal Yýldýzý
Mehtabýn örüntüsü sözcüklerin güftesi
Kaynarken içim için için
Yarýnlara mahal veren her duygu
Kapýp da koyuverdiðim kendimi
Nasýl da saklýdýr hayatýn gizi
Elbet kimse merak eden sorsun kaderden beni


Sosyal Medyada Paylaşın: