TÜKETTİM ÖMRÜ İŞTE
Bilmiyorum hangi yýldý geldim yalan dünyaya,
Kâh aðladým kâhý güldüm tükettim ömrü iþte.
Kaç farklý sûreti gördüm baktýðýmda aynaya.
Bazen bülbül bazen güldüm tükettim ömrü iþte.
Ayaðýma keskin taþlar battý yaktý canýmý.
Bazen dýþa bazen içe akýttým al kanýmý.
Hüzünlerin merkezinde kaybettim cananýmý.
Bülbülsüz baðýmda soldum tükettim ömrü iþte.
Semayý seyre koyuldum yýldýzlar söndü bir bir.
Sebeplerim sebepsizce yüzüme döndü bir bir.
Herbir yandan kaç bin sille özüme indi bir bir.
Hepsinden ayrý ders aldým tükettim ömrü iþte.
Kuþatmalar tükenmedi ruhun istilasýnda.
Dýþým bir bayram yeriydi, içim bitmez yasýnda.
Dünya denen þu yer varya bir hiçmiþ esasýnda.
Kaç zaman ârafta kaldým tükettim ömrü iþte.
Mesut’um baðbaný oldum hazan çaðý bir baða.
Çað içinde çað yaþattým çaðdan uzak bir çaða.
Elimde diken yarasý geldim þu son duraða.
Mahsulü olmadan yoldum tükettim ömrü iþte.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.