/yaralarýný kaþýmayý býrak þimdilik seni tanýþtýrmak istediðim hikayeler var /
Gidenler ile kuþlarý yüreðinde birleþtirenleri düþün Dalgalar sahili gamzesinden öperken kaç geminin kaç limanýn canýný yakar acýmasýzca bir düþün Varsay ki meleksin Mikail mesela insanýn tahrip edici yanýný durduramýyorsun Ýsrafilsin mesela kýyameti dudaklarýnýn ucunda taþýyorsun
Düþün kaç yalnýz unutmuþtur girmeyi sevgili ile ayný yataða Bir düþün kaç yalnýz da hatýrlanmayý bekler mezar taþlarýnýn gölgesi altýnda Ya da içine hatýralar sýkýþtýrýlmýþ bir bavulsun aðrýlý bir elveda yüzünden unutulmuþsun hiç bilmediðin bir kentin kalabalýk -ve kalleþ- otogarýnda (tam burada sýcak bir ekmeðin kokusunu özleyen cýlýz bir çocuk düþün titriyor bir yandan gecenin koynunda)
Düþün kaç kiþi bakar da kaçý kendini görür sevdiðinin göz bebeklerinde ya da sýrlý aynalarda aþarak dünü þimdiyi ve yarýný da Bir düþün ertesi gün kaçýnýn ismi düþecek on dokuz bültenlerine ismi sahte kirli bir elin tuttuðu namlunun ucunda (çekirdek çitlerken “mekaný cennet olsun” diyerek Ýsmini ucuzlatanlarý düþünme burada dedikodu malzemesinden baþka nedir insan onlarýn aðýzlarýnda)
Düþün bir kitapsýn -o kitabýn hiç okunmamýþ sayfasýsýn- cümlelerin kuruyor gözlerden uzakta Bir düþün o kadýný hani emzirme hayalleri kurduðu bebeði tekme atmayý býrakmýþtý karnýnda Baharýn keyfini çýkarýyordu birileri o ara kafelerde parklarda yatak odalarýnda sahil kenarlarýnda… Kadýn üþüyordu ölümle tanýþmýþtý Kadýn boðuluyordu kendi gözyaþlarýnda
Düþün kýrýk bir dal yarasýný sarabilir mi rüzgarla ya da yaðmurla olmadý güneþle yahut yüzünü asmýþ bir ayla hatta hýr çýkarmaya meyilli yýldýzlarla? Bir düþün ya o kýrýk fýrça sarabilir mi yarasýný göz kapaklarýnda gamzelerinde alnýnda gezmeye alýþmýþ eski zamanlarda?
Düþün bir ayak izi bulmuþsun kaybolduðunu düþündüðün bir zamanda Umut etmiþsin hayal kurmuþsun ama izler seni bir uçuruma getirmiþ sonunda Bir düþün atlamak istiyorsun o hayal kýrýklýðýyla -uçurum da seni nasýl kendine çaðýrýyor tüm arzusuyla- Bir bakýyorsun Kiramen Katibin not almak için duruyor yanýnda ama yüzlerinde hüzün var sanki kalemi býrakýp yalvaracaklar “Ne olur yapma!”
Yoruldun deðil mi? Gel biraz sarýlalým
Özgür Saraç/Râzý 290722denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Râzı. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.