FE
--HAYKIRıŞIM
Haykýrýþým;
demir perdeli kayalara çarpar,
kurþun olur sineme saplanýr.
Bu sessizlik,bu suskunluk,bu sensizlik,
Cýmbýz cýmbýz koparýr ruhumu.
Hangi teselli kar eder,
Volkan misali patlayan çýðlýðýmý,
susturabilir,
Yarden gayrý......
Dolup taþan AHLAR elinden, bükük boynum,
VAHLAR,kaçan fýrsatlara gebe,
Çektiðim onca OFLARIN haddi hesabý yok.
Çaresizlikten gayrý ne kaldý?
Yarýnlara......
Ne çare ki biçareyim biçare....
Bir çöl deryasý ki gönlüm,
Susuzluðum,
okyanuslarý içse nafile.
Aklým oyun oynamakta benimle
Kah hayalin peþinde,
Kah serabýn gelgitlerinde,
Düþe kalka yol almaktayým
Mecnun’dan da besbeter.
Bitkinim Cansuyum,
Býkkýným Çeþminurum,
Derbederim derbeder.....
Kim besliyor her gece hasret denen þu kederi?
Yok eden kim ümit yüklü hayalleri mi?
Þu talihin benden alýp veremediði de ne?
Ne bitmez bir hesabý varmýþ benimle.
Bir yastýða baþ koyup,
Doðan güne’günaydýn’busesi bizden ýrak,
Evimizi elimizle yýktýk baþýmýza,
Bir ömrü ayaklarýna serdiðim,
Bir lokma ekmeði bölüþemedik.
Bu aldanýþ,
Bu cesaret,
Bu çýkmazlar,
Ve korkular,
Bunca çaliþki,
Hayra alamet deðil Ey yar!
Gel de saatlik aldanmalarla yetin,
Vuslat ölüm kadar zor ve çetin,
Ayrýlýk ise ecele can vermek....
Olmuyor yar olmuyor,
Gönül yare doymuyor,
Bir çiçek açmayýnen;
Sonsuz bahar gelmiyor.
Feride Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.