// Üfle Ey Ney! ..

// Üfle Ey Ney! ..

Üfle ey ney hicranýmý, sýrrýmý duysun cihan-ý alem,
Hasreti yazmaktan yýrtýldý kaðýt, çatladý kalem.
Saplansýn sineme cevri cefa kýnasýn el alem,
Namert olayým þikayet edip etsem tek bir kelam.

Akýl neyime gerek, yok onunla bir iþim; o, benden;
Anlamak, bilmek, bulmak, bencillik daha neler neler…
Hasutluk, kýskançlýk, hýrstan bana ne bunlardan!
Namert olayým þikayet edip etsem tek bir kelam.

Yarsýz kanadý kýrýk kuþ, suda çýkmýþ balýða dönerim,
Ben yârin kölesiyim, sevdama ibadet ederim,
Sevgiliye mümin, akla çetin...Allah’ýma þükrederim.
Namert olayým þikayet edip etsem tek bir kelam.

Ey ney! Sen yârÝn leblerinden mi aldýn þekerini?
Yoksa kederimden mi aldýn naðmeni,sesini?
Üfle ey ney, her bir gözünde ah yüklü nefesini...
Namert olayým þikayet edip etsem tek bir kelam.

Ýkiye ayýrdýlar seni, can denen þeker kamýþ dalýndan
Ýçin boþ, yok bir tek bir kývrým, sinen delik deþik, göz göz...
Feryadýmý hafýzana kaz, bir kez inle benim için derinden!
Namert olayým þikayet edip etsem tek bir kelam.

Ey ney! Ey ney! Sen sitem et yâre benim yerime,
Hem þikayet hem derdin dök derdime...
Her gözünden bir çýð gibi kederin aksýn üstüme!
Namert olayým þikayet edip etsem tek bir kelam.

Yâr, yâr bana bilirim ’hor’ deðil!
Yâr, yâr bana bilirim ’har’ deðil!
Yâr aktini getirseydi yerine...
Namert olayým sitem edip etseydim tek bir kelam.



FERÝDE BEKTAÞ



Sosyal Medyada Paylaşın: