Güzelim bilmesen de benim sevdalý halimi,
Hasret yükleyip büksen de benim yorgun belimi,
Lal’e çevirsen de benim þakýyan þu dilimi,
Yüreðime býraktýðýn hasret bana þifadýr.
Görmese de þehla gözlerin ela gözlerimi,
Duymasa da kulaklarýn sevdalý sözlerimi,
Harlanan yüreðime bassan da kor közlerimi,
Harlanýp tutuþan her alev derdime devadýr .
Söküp alsan da sana yangýn kalbimi yerinden,
Yüreðimi yaralasan da en dipten, derinden,
Çýkarýp kalbinden kovsan da ötenden berinden,
Yaktýðýn her hasret ateþi aþkýma revadýr.
Sinemi kanatsa da dikenin, mis kokan gülsün.
Ben aðlamaya razýyým yeter ki yüzün gülsün.
Bülbülü þeydanýn sevdalandýðý nazlý gülsün.
Gülün hatrýna dikeni acýtsa da evladýr.
Ferhat’a daðlar deldiren Þirin gibi olsan da,
Aslý uðruna kavrulan Kerem gibi yaksan da,
Leyla olup Mecnun misali çöllere salsan da,
Göz yaþlarýma yükleyip gönderdiðim duadýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.