GÜN OLA HARMAN OLA
Sütten aðzý yanýnca anlýyor insanoðlu,
Yoðurdun da üflene üflene yendiðini.
Bazen haklý ise de hakký Hakk’a devredip,
Kabullenip sessizce eyvallah dendiðini.
Anlýyor murat denen servetin kýymetini.
Henüz baþa gelmemiþ musibet nimetini.
Ama esref-i mahluk denilen þöhretini,
Anlýyor kaybedenin kaç þekle döndüðünü.
Ýnsan olmak baþka þey mektebi yok kursu yok.
Ýnsanlýk libasýný mat edecek kürsü yok.
Düþündüm insanlýðý hayal ettim hýrsý yok.
Gördüm bir çok acýnýn bir anda dindiðini.
Hakikati yok sayýp türlü dümen çeviren.
Haramzade kul olup çok çamlarý deviren.
Sonra fareden farksýz mermerleri kemiren.
Rotasý yok kayýktan kayýða bindiðini.
Mesut’um aldýrma sen dönsün dönme dolaplar.
Boðsun yorgun kalbini en çýkýlmaz girdaplar.
Ýnsan denen her varlýk tasýn taraðýn toplar,
Görür elbet boyunca çukura indiðini.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.