Ahrâz Melâl

...

Þu kýsacýk sermaye-i hayatta,
ne de uzun sevdim seni.

Bitmek tükenmek bilmeyen sýzýlar b’ulandý,
aþk namýna eteklerime.
Evlat kokusunu aratmayan
süt aðrýlý gecelerde,
Ervah-ý ezel’den k’alma
ebed bir hasret..

Tüm vakitlerin c’anýný recm eyleyen
senli tümceler,
vedasýnda dahi
bin hoþgeldini s’aklayan gözlerin
selama dururdu,
her ay kesiði teheccütlerde..

Sen bilmezdin.
Gönüllü nöbetçisi mukaddesatýnýn
kutsal bilinen tüm hatýralarýný,
zülfikar bir kýlýçla
koruyup
nasýl da kollardý, bu yürek..

Kabzasýnda yekpare adýn.
Adýn ki;
Tek sýkýmlýk mert bir kurþun.
Öyle asil,
öyle cihangir..

Eyy dil-i agâhým,
eyy nesim-i seherim,
eyy kubbe-t’ül arz’da yegâne virdim,

Eyy aþk bildiðim!!

Aþk ki;
tüm muharebelerin müsebbibi.

Aþk ki;
boynumu yoklayan azazil nefesi.

Aþk ki;
çift baþlý þahmeran sireti.

Aþk ki;
merhametten yoksun býçaðýn,
paslý iki yüzü.

Bilesin ki
sevk-i muhkem bir sabr ile,
Eyyub’un sofrasýndan kalkarken tüm doymuþluðumla,
boynuma ilmek ilmek dolanan
düðümdür iþte,
Bu ahraz melâl..

Ben ki
celladýna yalvaran bir çift göz,
tabureye vuracak o ayaða,
Öyle minnet
Öyle meyyal..

Sen ki
Bir elinde ab-ý hayat,
Bir elinde þule-i cevval.

Solumda kat-i hüküm,

o hüküm ki;

Ýki cihana
kördüðüm...
.
.
.
Ruhu Azade

Sosyal Medyada Paylaşın: