Susarız

taze bir ölünün baþýnda beklerken taþ
hüzün; yükünü yýkar boþluða
yalnýzlýk; okunmamýþ bir sözcük gibi kalýr geride
ve zaman geçer
…
bükülür gülün rengi yorulunca
kanar sýcaklýðýnda yalýnlýðýn
rengi atýk bir yaðmur damlasý
biriktirir sesleri geleceðe

badem çiçeklerine üflerken siyah
tiril tiril titrer ýrmak
topraðý ýsýtýrken bir beden
bohçasýný toplayýp gider yaðmur
denizin peþi sýra
siyah kedilerin geçtiði yerlerde
çürük besteler okunur
ölüm gibi kokar sokaklar
kara dutlarýn tadýnda saklanýrken gece
sarnýçlarýn çürümüþ suyundan delilik içilir
küllenmiþ bir serçenin gölgesi yansýrken göðe
yeþilin sükûtu tükenir
karanlýkta manzaralar dikilir karþýmýza
bize ulaþan yollarý kýsalýr
kýmýldayamayýz yerimizden
…
ölüm sallanýr geçmiþin rüzgârýnda
sesi peltek
buz tutmuþ sarkýtlarda
sessiz ürpertiler bekleþir
çamurun bir teþbih olduðu yüzlerde
çirkin yaralar ufalanarak dökülür
düðüm atýlýr küfürlü dudaklara
kurulu bir saatin eþliðinde
tuvalin üzerindeki tozu alýr ressam
ve
tablo soluk alýr
sonra biz
biz susarýz hak fenasýnýn denizinde

FATMA LEYLȂ DENÝZ 13/11/2020

Sosyal Medyada Paylaşın: