EVE ÖVGÜ
Ýnsanýn evi gibisi var mý?
Kendimiz olabildiðimiz tek yer!
Bir zaman sýkýlsak da evlerde,
Sokaklarýn cazibesi çabuk biter.
Baþka evlerde,otellerde kaldýnýzsa yatýlý;
Baþlar önce yerinizi yadýrgatan bir duygu.
Beklersiniz gelsin,gözleriniz tavana çakýlý,
Kendi yataðýnýzda nazlanmayan uyku!
En kötüsü sýðýntý olmaktýr baþka evlere;
Baþa kakmalar,yüksünmeler bazý bazý...
Acý bir ezilmiþlik duygusu yoklar ha bire;
Baba evine döndüðünde,anlar,evin kýzý!
Çarþý pazar,eþ dost,onca dolaþmalar...
Ne yaparsan yap,nafile,sarar ev özlemi.
Daha kapýsýnda baþlar çok þükür söylemi:
- Ýyi ki,baþýmýzý sokacak bir evimiz var!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.