Küskünlüðüm âtiye ,týrmanýyorum kan ter içinde doruklara. Çekiliyorum kabuðuma. Düþlerden kendime sýðýnaklar kuruyorum . Çaresiz , izbe kuytulara gömülüyorum. Kendime ince ve derin bir þarký büyütüyorum . Ýçimde, ömrüme benzeyip kanattýðým hatalarýmla tekrar tekrar yüzleþiyorum ..... ...... Sabah kadar aydýnlýk . Akþam kadar karanlýk . Mevsimler karýþmýþ birbirine . Notalar gibi aðlýyor besteler alabildiðine . Kalbim sonunda turuncu perdesiyle batýyor yine. Dualar yükseliyor belki de son kez Rabb’ime . Akþam selamýný veriyor çaðýrýyor topluyor bak mahþer yerine ....
Meryem Karapýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemkarapinarr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.