HEP BU SAATLERDE
ne vardý bu saatlerde,
hep mi zorlardý,
kýrýk bir fincan kahve,
içmek için kýrýlan ben,
saatler koþuyordu,
nereye gidiyorsun diyemiyorum,
ama koþuþturma durmuyordu,
hep bir kaçýþ, hep bir uçuþ,
kuþlar mý dedim,
kuþlar mý ?
yoksa ay ile yýldýzlar mý?
saatleri koþturan, günü uçuran,
geceye sordum,
duyar mý ? ya da duydu mu ?
cevapsýz sorular ve çýn çýn sesler,
gecenin karasýnda sokak kedileri çöp tenekesi karýþtýrýyor,
kýsmet dedim kýsmet,
herkes kýsmetini kovalýyor,
ben de saatleri,
hep bu saatlerde yüreðim hançerleniyor,
nedeni, niçini yok, belki unutulmuþ,
ya da uyutulmuþ bir kedi sokak sokak geziyor,
gecenin karasý, ömrümün yarýsý,
bir gece vakti bir balkon koltuðunda sabahý kuþlardan almakta…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.