bazen senin gittiðini unutuyorum. en sevdiðin þarkýyý duyuyorum sokakta, sonra, koþarak içeriye giriyorum sen yoksun!
bir otobüs duraðýna gidiyorum, simitçi gelip geçiyor, taze susam kokusu ile... sonra! sonra yalnýzlýðým geliyor aklýma, sen yoksun!
sonra! yeþil bir orman yeþil yapraklar yeþil aðaçlar görüyorum. bir masa, bir bank bir adam, bir kadýn ve bir köpek... konuþuyorlar biraz mahcup. sen geliyorsun aklýma. hýzlý adýmlarla ilerliyorum, göz göze geliyorum... sen yoksun!
seni buluyorum sonra! sonra yoruluyorum seni bulduðum yerde yitirmekten.
ansýzýn uçup giden hayalin gözlerimdeki bütün ýþýklarý söndürüyor... gitme diyorum gitme kal! hazýr deðil ruhum bu ayrýlýklara. ümit içinde uyanýyorum. sen yoksun!
sen niye hep yoksun...!
(kor)
Sosyal Medyada Paylaşın:
KOR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.