HİÇ SES ETMEDİM

Þu gönül baðýmýn adsýz baðbaný,
Dalýmý kýrdý da hiç ses etmedim.
Gül oldu bülbüle eþ þu nidamý,
Bir ömür yordu da hiç ses etmedim.

Sakýndým sözümü darýlýr diye.
Benle hemhâl olur yorulur diye.
Belki de ben gibi vurulur diye,
Ruhumu sardý da hiç ses etmedim.

Arafta býraktý kaç kez arafta.
Bir taraf gam keder, toy bir tarafta.
Kendimi harcanmýþ gördüm sarrafta.
Pul ile kardý da hiç ses etmedim.

Yönümü dönderdi meçhul bir yana.
Can caný verir mi baþka bir cana?
Düþtüðümden beri ben bu ummana,
Kaç âsâ yardý da hiç ses etmedim.

Kim bilir kaç damla yaþ aktý gözden?
Kim bilir kaç ömür gitti þu özden?
Gözlerim kaçarken binlerce gözden,
Bir çift göz vurdu da hiç ses etmedim.

Mesut’um tükendim sonunda iþte.
Takýldý mevsimim kaldý hep kýþta.
Þu naçar yýllarým gencecik yaþta,
Hep gama vardý da hiç ses etmedim.

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: