KORKUYORUM
Artýk itimat denen þeyi dünde býraktým.
Ardým sýra gezinen gölgeden korkuyorum.
Þaþýrtýyor bu düzen, bu insanlýk, bu devran.
Bazen alýþmadýðým ilgiden korkuyorum.
Hata nerede bilmem olmak mý görünmek mi?
Yoksa olduðun gibi bir hale bürünmek mi?
Bir tamamýn peþinde bir ömür sürünmek mi?
Dilimdeki söz adlý belgeden korkuyorum.
Biz hep sýfýrý yedik bitmez dünya kursunda.
Notumuz belliydiya kýsa ömrün hýrsýnda.
Cahillerin savaþý bir kenarda dursun da,
Yaný baþýmdaki kaç bilgeden korkuyorum.
Etrafýmda cem eder envai yasaklarým.
Görsem þu sað gözümle soldakinden saklarým.
Hiç uyum saðlamadý baþým ve ayaklarým.
Bedenimde kalp denen bölgeden korkuyorum.
Mesut’um iþte böyle zamanýn getirdiði.
Kaþýkla verip sonra kepçeyle götürdüðü.
Görülmemiþ þey deðil niceyi bitirdiði,
Bir an silip atacak silgiden korkuyorum.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.