BENMİŞİM
Hiçkimseden çekmedim ben benden çektiðimi.
Meðer ben varya þu ben, beni vuran benmiþim.
Ellerimle kuruttum elimle diktiðimi,
Yapraðýmý sarartan, dalým kýran benmiþim.
Hesap etmedim hesap, gönül dedim sadece.
Gönül savurdu beni yaprak gibi öylece.
Þu ben neymiþim meðer, baþtan sona bilmece!
Kendi cevaplarýma kendim soran benmiþim.
Sýratý yaþattým ben bana aslýnda hiçtim.
Kýl gibi köprülerden, kýlýç sýrtýndan geçtim.
Bazen merhemim oldum bazen kefenler biçtim.
Cehennemde kendime kýrbaç vuran benmiþim.
Hatasý yok kimsenin hepsi de benim suçum.
Eser deðil kimseden ak düþen siyah saçým.
Aðrýyor tüm bedenim, ruhumda yüklü göçüm.
Gider ayak yaralý kalbim saran benmiþim.
Hayat bir su yataðý farkýna varamadan,
Bu akýntý içinde bir düzen kuramadan,
Sormam gerekenlerin aslýný soramadan,
Beyhude her mevzuya kafa yoran benmiþim.
Genlerimle oynadým oturdum genlerimle.
Ben bu deðildim beni ittirdim ellerimle.
Mesut’um hasým düþtük nitekim ben, benimle.
Benim karþýma geçip karþý duran benmiþim.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.