GÖNÜL HARMANI

Ben hiç hoca görmedim, ne bir mürþit ne usta.
Soranlara elimden kayan bir eli dedim.
Sakýnmadým sözümü söyledim her hususta.
Kalemime bitmeyen sevdanýn dili dedim.

Bazen vatandý sevda bazen garip yarasý.
Þekillendi gözümde kaç insan manzarasý.
Bazen de þiir oldu yar gözünün karasý,
Yazdýkça yazdým iþte gözümün seli dedim.

Gücendiklerim oldu sitem ettim haliyle.
Adsýz, sansýz, ünvansýz paylaþtým ahaliyle.
Þiirlerden dem vurdum yorgun þair diliyle.
Sonra döndüm kendime dünyanýn hâli dedim.

Köþe bucak kaçtým hep dolaþtým uzaklarda.
Aðrýlarý yaþadým kalbimde mýzraklarda.
Kaç mayýn tarlasýnda, kaç hain tuzaklarda,
Gezer iken bu Hakk’ýn çizdiði yolu dedim.

Gerçek olan tek þeydi o da gönül denen þey.
Kývýlcýmla harlanan, üfleyince sönen þey.
Bizdeki her seferde ayaklara inen þey.
Yadýrgamadým elbet muhabbet gülü dedim.

Mesut’um iþte böyle yazdým her defasýnda.
Yürek yorgunluklarýn dinlenme safhasýnda.
Doðup büyüdüm iþte memleketin hasýnda.
Benim gönül harmaným Erzurum eli dedim.

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: