YUTTULAR BENİ

Fani olan alemde ölüm ile buluþtum,
Yanan ocaktaki küle attýlar beni.
Yazýlmýþ kader dedim kaderime alýþtým,
Bir meçhule götüren yele kattýlar beni.

Kapanýrken gözlerim cismimi hayâl ettim,
Yandým kor ateþlerde yýkýk bacada tüttüm.
Doðduðum günden beri arpa boyu yol gittim,
Bir köle pazarýnda pula sattýlar beni.

Kýzýlýrmak’ta yüzdüm Dicle Fýrat’tan geçtim,
Yaylalarda buz gibi soðuk sulardan içtim.
Ektiðim buðdaylarým baþak verince biçtim,
Yâr’dan ruhuma inen sele ittiler beni.

Varlýðýn içindeki yokluðu bulmak derdim,
Tefekkür deryasýna gece boyu post serdim.
Gariplik hýrkasýný ele alýrken gördüm,
Sonsuza doðru giden yola tuttular beni.

Bâki olan görmedim caný seyran ederken,
Beþ metre kefen bezmiþ ederimiz giderken.
Kim bilir gün ortasý belki þafak sökerken,
Bir petekten bandýrýp bala yuttular beni...

Dindari/Osman Dindar/Ýst.21/02/2021

Sosyal Medyada Paylaşın: