KALDIRIM TAŞLARI

Saklanýrken gecenin,karanlýðýna gözler.
Þafak ile aydýnlanýr, fecre esir o yüzler.
Kaldýrýmda kesme taþ,kalmýþ geceden izler.

Geceler ki gündüze, þerri koynunda gizler.
Bu taþ kaldýrýmlarda,sabahlar kimsesizler.
Gece bir ben susmuþum,birde dili lal sözler

Ben bu kaldýrýmlarýn,yalýn ayak mahdumu.
Gider ayak bir daha,dönmeyecek mahkumu.
Ah gecemin çiçeði,gündüzün hep yorgunu,

Bu þehrin geceleri, yüce doðuma gebe.
Doðacak güzel günler,taþ kaldýrýmlar ebe,
Nedir acep bendeki taþ kesilmiþ bu çile.

Gündüzün geziyorum,Ýstanbul’u dar sokak.
Ne yana baksam gördüm,varacaðým son durak.
Ömrün son demindeyim,dalda kuruyor yaprak.

Takipte taþ kaldýrým, adýmlarým aheste.
Daralýr gece ruhum, caným bekler kafeste.
Söyleyin kaldýrýmlar,ne derim son nefeste?


Dindari/Osman Dindar/Ýst.

Sosyal Medyada Paylaşın: