VEBÂL
Bir türküden öðrendim iflah etmez diyordu,
Ýki seven gönülden aldýðýnýz vebâli.
Hiçe sayýp sözleri, hayalleri, düþleri,
Yýkarak ellerinden aldýðýnýz vebâli.
Kimi yapmayýn derken kimi susup aðlarmýþ.
Kimi ak gelinliðe karalarý baðlarmýþ.
Can bildiði gözünü mil çekerek daðlarmýþ.
Kan akan gözlerinden aldýðýnýz vebâli.
Sebep gösterir iþte sebebim dediðini.
Okumuþsa sebebi hep kendi bildiðini.
Kim görmüþ ki kanayan yüreðin güldüðünü?
Anarken dillerinden aldýðýnýz vebâli.
Fidan iken eliyle budayan baðban gibi.
Bezetir bayram günü kesilen kurban gibi.
Boðazýný sýkan þey kýrk düðüm urgan gibi.
Sýkarken hâllerinden aldýðýnýz vebâli.
Çýkýp gider bedeni kalýr aklý mazide.
Suç ne yazan kalemde ne yazýlan yazýda.
Bir ömür saklý kalýr solundaki sýzýda,
Geçmeyen günlerinden aldýðýnýz vebâli.
Mesut’um iflah olmaz olmasýn da hak varsa.
Yalan dünya üstünde kara varsa ak varsa.
Bin delili var olan mahþeri durak varsa.
Koparýp güllerinden aldýðýnýz vebâli.
Mesut ALTUNKAYNAK
"Bazý suçlarýn Türk Ceza Kanunu’nda yeri yoktur. O suçlarýn karþýlýðý vicdanlarda ve Mahkeme-i Kübra’dadýr."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.