SABA

Ey Saba! Lütfet…
Gücüm yetmez bu fermaný deðiþtirmeye,
Vuslat çalar kapýyý; aç ve usulca dinle,
Geçmiþ zamanýn gelecek bahrînde,
Yaklaþýyor saçlarý beyazlatan bir uyku,
Nedir bu mavzer uzaklýðý; sessiz bekleyiþ,
Sonbaharýn geçerken çýkardýðý o azýlý naðme.

Ey Saba! Ýçimde küle dönen…
Ne zamana dek bu mezara bakýþ,
Ürkmüþ ve kýrýlmýþ sesinde ömürsüz kelebekler,
Yaðmur sonrasý, ýhlamur kokan bu þehirde,
Solan gözlerde akýp giden renkler; seni bekler.

Ey Saba! Bir türlü bitmeyen yol…
Akasyadan süzülen o zambak bakýþlarýn,
Sana dair her ne varsa içimde sürüklenen,
Öpünce gider mi ay tenli bahtsýz kadýn,
Ölünce biter mi, poyraz serinliðinde yapraklarýn.

Kadir ERCÝK

Sosyal Medyada Paylaşın: