Herkes gök mavisi giyinmiþti. Bir mavilik çökmüþtü ortalýða. Sokaklar mavi. Sonra gece oldu bir anda. Yol karanlýk. Ve ince ince bir çizgi… Geceye tek baþla bakýyor. Karanlýkta sessizlik deðiþiyor birdenbire. Hele tan aðarmadan önceki saatler dehþet. Keþke bir kapý açýlsa biri bir þey söylese. Gece damarlarýndan geçen kaný kulaklarýnda duyuyor. Yaðmur kadar siyah ve yoðun. Çýlgýn ve saðýr eden þelalenin uzak sesini duyuyor. Ve kayalardan yamaçlardan gürültülü düþüþünü. Baþ aðrýsý çýlgýna dönmüþ bir kuþ gibi, bir þakaklarýna bir alnýna vuruyor. Artmýþ intra abdominal basýnçla oluþan periferik bulantý hissine karþý koyamýyor. Ýstemediði vomiting gerçekleþiyor. Ardýndan sol kolunu saran ince ince ýsýrýklarýna tutuluyor karýncalarýn. Karnýnda nefes nefese kalbi, aortuna kan pompalýyor hýzlýca. Korkusu hayatýný netleþtiriyor. Ve korkuyu pompalayan damarlarý karanlýðý emiyor. Hýzla yüzünde ellerinde hiperemi beliriyor. Bu; belirsiz bir varlýk sezgisiydi sanki sadece atardamarlarýnýn hissettiði. Küçük küçük berrak yaðmurdu belki de, damarlarýný sevindirecek olan. Ama hiç görünmeden çekip giden, kendini daha bildirmeden. Bir deniz yýðýný sýðacak oldu damarlarýna, dalganýn köpüksüz tortusu ile… Sonra emboli. Doðurgan bir acýydý bu, huzursuzluk; nemli soðuk. Hep korktuðu serebral iskemi gerçekleþiyor. Boðuk bir sesle sýrtüstü düþüyor. Beyaz sað avucuna bakarak. Mavi gökte güneþ kocaman, çýt yok. Susuyor. Sönmüþ kömür gibi ölüden daha ölü. Mahþer Güneþi doðuncaya kadar.
FATMA LEYLȂ DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Leyla Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.