İNSAN OLMAK (18)

Ýnsan ölür,(*)
toprakta kokar, erir ve çürür.
Herkesmi, hayýr!
“Cesaretin cesetten” farký vardýr.

Ýnsan oynaya-güle
koþar “Doðum Günü” e,
Ona sorsan; kutladýðý kazançtýr,
bana sorsan;
bir adým daha yaklaþýr ölüme.

Ölümsüzdür baðzý insanlar
ne yapsan yok edemessin onu,
eþitlik ve özgürlük için yaþarlar,
diðerlerinin kara topraktýr sonu.

Kendine alý konan
eksiltir seni, yiter-gidersin,
paylaþdýðýndýr sende kalan;
“Mutluluk hepimiz için!” dersin.

(*) ÝNSAN OLMAK (15) þiirimin devamýdýr. Güncel olmasý nedeniyle “ÞÝÝRÝN HÝKAYESÝ” ni özenle okumanýzý rica ederim.


Sosyal Medyada Paylaşın: