İMANIM YANIYOR

Ýçimde yangýnlar var
söndüremediðim .
Gönül evimin duvarlarý islenmiþ ben ne haldeyim.
Kalbim kararmaya yüz
tutmuþken.
Hirasýna gizlenmiþ yarasý kanarken ....


Kalk uyar nefsini .
Yangýnlarda dirilt neslini.
Diriliþ þehri uzak ,vuslata yakýn olabilir mi ?
Ölmeden insan ölebilir mi?
......

Pencere açmýþ nefsim ölüm zindanýna.
Ölüm zindanýndan açýlmýþ tüneller,doðum zindanýna.
Amentüm yetiþmiþ dünya karanlýðýnda imdadýma.
Yusuf’un hücresi medrese olmuþ inkar tezgahýnda...
...
Fikir zikirden habersiz her cümle Babil kulesi .
Güneþle karanlýða batanlar
zulmet sandýlar geceyi.
Þêm olanlar gece yanar , söyler, dönerler,o heceyi..
Dêm olur neyle piþer yýrtýlýr gaflet perdesi.
....
Dünya da yanarým .
Ýmanýmý saklarým çare ararým.
Karþýmda müthiþ bir yangýn var .
Alevleri göðe týrmanýyor
içinde evladým ve Asým’ýn nesli yanýyor.
Ýmaným tutuþmuþ çepeçevre yanýyor.
Kalbim feryatlara boðulmuþ
lâkin ateþi insan olan cehennemin yakýtý kaynýyor....
...

Dünya yanýyor .
Ýnsan gün sayýyor .
Ömür bitiyor.
Kalem kýrýldý kýrýlacak
ölüme koþuyor.
Nefis yakýyor.
Kalbim acýyor.
Yine Rabbim bu dilim seni zikrediyor.
Seni anýyor...


Meryem Karapýnar
Sosyal Medyada Paylaşın: