yakýnýmdaydý çok yakýnýmda bir yüzün bana deðdi... ben o yüzünde koþup duran insanlarý gördüm yorgun ve usanmýþ ellerinde küçük torbalar içlerinde dünyanýn gamý...
sýrlý bir cama vuran ýþýltý baðýrdýkça yankýlanýp derelerden geri dönen sesim..
kimse duymasýn isterdim sesimi dereye su içmeye inmiþ maraldan baþka...
yakýnýmdaydý çok yakýnýmda bir elin elime deðdi.. ben o elinde
günden kara yüzünde birikmiþ terleri silen kuru ekmeðini yavan aþýna katýk eden insanlarý gördüm...
ayna kirlenmiþti çoktan derelere ün saldýðým sesim dönmüyordu geri...
yakýnýmdaydý çok yakýnýmda bir gözün gözüme deðdi... memleket ahvalini anlatýr gibiydi.. sonra sesin karýþtý bakýþlarýna kara bir öfkeyle þu sokak, dedi þu insanlar tencereye konan acý bir yað sofraya konan bayat ekmek ve tabakta azalan lokma aklýmýn kabahati olmasa da yüreðimin kabahati çokça...
ol iki gözüm iki gözüyle bakmalý insan sevdiðine
ol iki gözüm iki eliyle tutmalý insan sevdiðini
ol iki gözüm hem aklýyla hem yüreðiyle sevmeli insan sevdiðini...
27/06/2022 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.