Çehre

Düþerken geceye bu sessizlik
baðrýma çöktü acý bir yalnýzlýk
köþede dizleri kanayýp aðlayan
masum bir çocuktum ben

Kâbuslarla kesilen uykumda
kar beyazýydý yüzün, sonra
karardý her yer, piþmandýn sen
ve nedametti her sözün

Mürekkep þah damarýma toplanmýþ
akýyor oluk oluk hem hiç durmadan,
bir travma volkaný alevlenmiþ patlýyor
sahnelenen geçmiþimi kusuyor

Nerede kaldý gözlerinden beklenen?
Gazap kalbimin odalarýný yaktý
ve uçurumlar kapladý, sýrlarla doldurdu,
güven denilen o sahipsiz kavramý.

Aðlamýyorsun; toplanýyor gökyüzünde
kir bulutlarý, piþmanlýk lekeleri yüzünde,
ve ümitsizlik birikiyor,
çehremde


Zeynep Zuhal Kýlýnç
Haziran 2022


Sosyal Medyada Paylaşın: