BOĞULURUM DEDİM

Boðulurum dedim de kýlýn kýpýrdamadý.
Sensizlik deryasýnýn ortasýndayým iþte.
Belli ki baþka söze gayrý lüzum kalmadý.
Ama verdiðim sözün arkasýndayým iþte.

Ne istedim ki senden, neydi lûtfetmediðin?
Kestim artýk selamý, oldu mu istediðin?
En son sözün "Buna da alýþýrsýn." dediðin,
Yani sensiz günlerin ertesindeyim iþte.

Haklýydýn ne yaptýn ki, Kâbeden taþ mý düþtü?
Ölüm deðilya sonu, gövdemdem baþ mý düþtü?
Bir kerecik gözümden bir damla yaþ mý düþtü?
Mazimin hesap, kitap tartýsýndayým iþte.

Ne olduysa sensizken dökerdimya önüne.
Otururdum bir anda kalbinin gündemine.
Tutardým oruç gibi seni günü gününe.
Ama yine sunduðun gam tasýndayým iþte.

Mesut’um yýllar yýlý yazdým kendi halime.
Aksini söyleyerek gel girme vebalime.
Kendime bir "Nasýlsýn?" demek düþtü dilime.
Ben hâlâ ilk gün gibi, ayný yastayým iþte.

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: