YAYLALAR...

Aþtýðým daðlarý benim sanýrdým,
Yaylalar, pýnarlar izimi taþýr.
Geçtiðim yerleri bir bir tanýrdým,
Bilirdim bu yerler bize yaraþýr.

Tadýna varýrdým gezdiðim yerin,
Ýnsanlar has idi, tabiat temiz.
Çamlýk yaylalarýn havasý serin,
Türkçe konuþurduk, birdik hepimiz.

Doðuda yaylaklar, göçerler vardý,
Oba çadýrlarý yamaç süsüydü.
Koyun, keçi, sýðýr, katar katardý,
Gözüken, kýrlarýn yaz örtüsüydü.

Yörükler nisanda düþerler yola,
Katýr, at ve deve çekerler baþý.
Yaþlýlar katýrda, gençler kolkola,
Aþarlar günlerce topraðý, taþý.

Varýnca beklenen yüksek alana,
Kara kýl çadýrlar bir bir kurulur.
Tek tek yerleþilir hazýr olana,
Birkaç saat sonra oba görülür.

Geçtim bu yerderden, âþina kaldým,
Kendimi yaþadým bir ömür boyu.
Gezmekle kalmadým, bin feyiz aldým,
Benimdi kültürü, benimdi huyu.

Bugün daðlarýma asalak doldu,
Soyu, sopu bozuk, yabancý güruh.
Yeþilim kurudu, güllerim soldu,
Kalmadý yaylamda bizden olan ruh.

O ruh kültürümdür, o ruh Türklüðüm,
Olmazsa ben olmam daðda, ovada.
Sarmasýn yurdumu arsýz kördüðüm,
Ruhsuz beden olmaz bizim yuvada.

Türklük bedenimiz, Ýslam ruhumuz,
Budur temelimiz, çatýmýz budur.
Böyle bir vatanda mutlu oluruz,
Baþka düþünceler bulanýk sudur...

01.03.2016 Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan kalin ]
Sosyal Medyada Paylaşın: