ÇIPLAK TENE GİYİLMİYOR AYRILIK

þehir mi zalim, biz miyiz þehri zalim kýlan
þafaklar mý renksiz, biz miyiz renkleri solduran
sokaklar mý yorgun biz miyiz sokaklarý yorgun kýlan

hevesim soðruldu
þevkim zeril zebil
daha hala bu hayatýn acemisiyim
hala bu düzenin çömeziyim

kan revan içinde hep kabuk tutan yerlerim
delik deþik, aldýðým her nefesten ciðerlerim
vazgeçtim bu savaþýn tarafý olmaktan
formalite icabý hayatlardan…

bu keþmekeþin içinde
‘içine hayat çekmek deðil kolay’
bu toz dumanýn içinde
kendini bulmak deðil kolay

daha hala bu hayatýn acemisiyim
hala bu düzenin çömeziyim
hevesim soðruldu
þevkim zeril zebil

yýldýrýlmýþ bir halde savruldum sokaklara
sokaklar mý yorgun biz mi sokaklarý yorduk
bin piþman bi düþman..
hep devrik cümleler kurdum
farký yok hiç cendereden , yaþarken tabuta kondum

benden baþka duyaným yok
benden baþka bilenim yok
kendim bile bana tahammül edemezken
baðýrsam kime ne faydasý var

çýplak tene giyilmiyor ayrýlýk
dünle birleþince daha da artýyor aðýrlýk
þafaklar mý renksiz, biz mi renkleri soldurduk
yoksa hep mi ebedi huzurdan kovulduk!?

Sosyal Medyada Paylaşın: