Ýr
ZİLLET
Düþmedik elhamdülillah dünya girdabýna
Bakmadýk kimsenin malýna mülküne ahvadýna
Yönümüz ayný yol hiç deðiþmez
Tanrýnýn izniyle þeytan bile iliþmez
Þu sonsuz kubbenin altýnda; zaman
Paye ayýrmýyorsa Malikine insan
Bilmez,görmez bu kubbenin mimarýný
Boþ gelmiþ boþ geçmiþ düþünmez yarýný
Hatta inkar bile eder belki Tanrý’yý
Þu sonsuz kubbeyi geniþlettikçe geniþleten
Her an yok edip yaratan yeniden
Örnek mi? iþtekaradelik , akdelik
Biri yok eder diðeri var eder; üstelik
Daha mükemmel, daha bütünlenik
Yine düþünüp görmez insan bunlarý
Dünya zevkinden çýkmaz burunlarý
Yazýk þu insana kör, saðýr,akýlsýz
Bu muazzam alem olamaz yaratansýz
Akletmiyor,ibret almýyor neden ?
Bir þuursuz ruhsuz beden
Farký yok saðýrdardan ve körden
Duymuyorsa kulaklar, görmüyorsa gözler
Zillete: kör kuyuya düþercesine düþerler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.