Sen ki, saatin yirmi beþi, Zaman gelir diye sana, beklemek boþa, Garip bir kýsýr döngü bu, Yirmi dördü görünce, dönüyor baþa. Dejavuya mahkum gibi her gün, bu aný tekrar yaþa. Sen ki, senenin 366. günü. Geride býrakýyorum her dünü. Umut dolu adýmlarla, koþuyorum yarýna. Lakin hiçbir takvim yapraðý, ulaþtýrmýyor yanýna. Sen ki, tabiatýn beþinci mevsimi, Gözlerimin içine bakýp, yaþa diyorsun beni. Merak ediyorum, acaba ne sanýyorsun kendini? Kýþ mý, bahar mý, yaz mý, güz mü deðil belli. Hangi iklimi yaþatýrsýn, zorlar beni bunun tahmini. Sen ki, dakikanýn, saniyenin altmýþ biri. Þubatýn otuzu hiç bilmedim seni, Nerede ulaþýlamayacak olan varsa, onun dengi, Yaðmur sonrasý gökkuþaðý gibi belli deðil rengi. O yüzdendir ki, adýn dudaðýmda imkansýzým, O yüzdendir ki, dinmez bu yürek sýzým, Bizim yolumuz kesiþmez seninle kýzým, Baþka rotalarda, yolun açýk olsun gönül hýrsýzým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kuşçubaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.