Özlem, o kadar büyüdü ki içimde. Kimseyle paylaþamayacaðým bir biçimde. Ýlk günleri, bir kar tanesi gibiydi. Zamanla, geldi koca bir çýð þekline, Bakma, etrafýmdaki düzinelerin varlýðýna, Mahkum edildim, kalabalýðýn içinde yalnýzlýðýma, Ana, baba, kardeþ ve eþraf, benden çok uzaklarda. Zayýf kaldý gardým, gurbette çýrpýndým tuzaklarda. Vuslat, esaret altýnda kaldý kursaklarda. Cevapsýz bir soru þimdi aklýmda, bu durumu nasýl aþarým? Saniye saniye büyüyen bu özlemi, fazladan bir gün daha sanmam taþýrým. Sosyal Medyada Paylaşın:
Kuşçubaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.