Ey ömrüm , Neden lâleler gibi ters açýyorsun. Kaderimin elinde ki kalemi kýrýyorsun . Susmuyorsun . Arz’la konuþuyorsun . Rüzgarlý hoyrat günlere esiyorsun...
Etrafým sarýlmýþ yalnýz erguvanlarla . Rüzgarlar günahlarýmý savuruyor istiðfârla. Bîtap düþmüþ,kalkmak ister her daim ayaða . Öyle sýký tutunmuþ ki geçmiþte astýðý aðaca. Utançla beyaz çiçekleri kýzarýr sarýlýr sevdalara.
Erguvanlar nasýl da kokuyor bak yaðmurdan sonra. Nedir bu gel gitler nedir bu muamma ? Kokusunda kayboluyor insan huzur veriyor ruhlara . Buðusu kader oluyor lâhzada....
Söyle erguvan .. Neden mor çiçeklerini toplayýp gidiyorsun . Mezar baþlarýnda rengini mi sessizce döküyorsun. Gidiyorsun Konuþmuyorsun Güneþle ve arzla sohbet mi ediyorsun? .....
Meryem Karapýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemkarapinarr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.