insan neydi ki, bir umut aðacý, orman gibi, baharý kollarýnda bekleyen,
biraz güneþ, biraz samimiyet, bir içten dokunuþtu, önce okþardý güneþ,tatlý bir meltemle, tüm bedeni yeþerirdi,
bir týlsýmdý mavi gökten elleri, biraz rahmet, biraz ýlýman güneþ, iþte tüm isteði buydu, toprak anadan, yaðmur babadan,
gerisi yalandý, hem de pespembe yalan, aðaç bu toy du, kanardý, mevsimler döner, kara kýþta donardý,
unuturdu, unutulmuþ bir yeþil yaprak gibi, ben bu yeþillerde dolandým, hiç unutulmamýþ gibi, dutu, kirazý, bebe armutlarý, okþadým dün gibi… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.