KESKİN KÖR BIÇAK

Bizim þiirlerimiz
Kar boranlý kefenlere sarýlý
Fýrtýnalara daðlanmýþ
Sýzýlara mühürlü yüreðimizin
Bulut çökmüþ sisli tepelerinde
Kükrer durur
Yanan ormanda
Sýrtlan diþlerindeki kanda
Ölümü kovalayan
Kýzðýn bir aslanýn dizlerinde ...

Duman duman soluklarým
Hep
Cehennem nefesinde
Derin derin iç çekerim ...
Kurþun gibi aðýr gecelerde
Çakan þimþeklerin
Ýzlerinde tüm sözlerim
Durmaz saðanaklarda
Durulanmaz ýslak avuçlarýmda
Tuttuðum
Ýsli gözlerimizin eksilmez nemi
Düþer yýldýrýmlar yakar kirpiklerimizi...

Kazan kazan kaynar
Coþar ciðerimde volkanlar
Homurdayan yanardaðlar gibi
Köpürür içerimde kýzðýn lavlar ...
Dilimize saplanmýþ
Ateþten suretlerde yanýk kabzalý
Keskin býçaklarý
Tutan kör ellerimizin
Nasýrlý
Çatlaklarýnda kor kuyularý
Kuyularýnda çekilmez sularý
Dipsiz derinliðinde
Yüksek surlarýndan taþmýþ
Kabýna sýðmayan
En kýzýlýnda deli bir umman gibi ...

Eðer
Sevði selinde
Yüzme bilmiyorsan , yapma
Üzme istersen
Hiç ýslatma ayaklarýný ...
Ýlk satýrýn son hecesinde
Tuzlu sularý yakar
Yanar gider
Mavi gözlerin kýyýsýnda vurulmuþ
Aysýz
Yýldýzsýz
Issýz kapkara gecesinde
Kül olur tüm benliðin ...

Ýkinci satýrýn kapý eþiðinde
Enselenirsin
Daha ilk adýmýnda
Çaresizliðin filikasýnda
Bir mýh gibi çakýlýrsýn
Islak küflü tahtalara ...
Ne yapsan boþ
Vurulur firarlar
Bir serçenin kanatlarýnda
Ýmkansýzlýðýn
Daraðacýnda sallanan
Bitkin sabahlarýn
Korkunç infazlarýnda ...
Uðraþma boþuna
Kilitli tüm hücrelerin
Kaçamazsýn
Çaresiz
Artýk bedenin bir ceza yeri
Çekeceksin ...
Dikilmiþ kör düðümlerde
Tutsak ruhunda
Dizlerine inen sýzýlardan
Ayaklarýna sarkan pranðalarda ...

Þimdi özlerinde
Apansýz
Bir deli tayfun patlar
Kabar kabar yüreðinde
Yalvarýr bütün denizler
Dalða dalða vurur sinene
Vurulur bir çocuk
Ölür
Gömülür derinlerinde
Harap gönlünde
Yýkýlýr kumdan kalelerin
Ellerinde kýrýlýr gider kürekler
Artýk tek baþýnasýn
Alaboralarda
Çýrpýnan ýssýz bedeninde
Sormaz kimseler seni
Gör iþte
Bir baþýnasýn
Dost eli uzanmaz
Su serpmez yanan baðrýna
Düþtüðün deryalarda
Bir dal dokunmaz ýssýz gövdene...

Bir yabancý gibi
Üçüncü satýra bakarken
Uzaktan uzaða
Daha
Tek kelime etmeden
Kaçar uykularýn
Dalarsýn eski anýlara
Öylece baka kalýrsýn
Ayrýlýðýn ateþli kollarýnda
Gözlerinde
Gözlerine düþmüþ
Kor bayðýnlýðýnda ...
Döne döne
Girdaplarýn
Usanmaz
Utanmaz sarhoþluðunda
Sende
Unutursun kendini
Kim arar be seni
Kim sorar
Kim ...
Ki
Bu vefasýzlýðýn
Þâþâalý altýn çaðýnda
Çürür gider anýlarýn
Kim hatýrlar
Unutur herkes seni ...
Boðulursun
Küs yastýklarýnýn teninden sýzan
Kanlý yetim terinde
Issýzlýðýn berzahlarýnda
Âvâre dolanan öksüz ruhunla
Þimdi artýk ölüler yurdunda
Sende herkes gibisin
Serkeþliðinde
Hayatýn memâtýn
O deli eden
Cinnetsi ince çizgisinde
Þiirin sonunda
Duymayacak kulaklarýn
Kuruyacak aðýtlarýn avazý
Bir daha
Hiç aðlamayacak
Anlamayacaksýn bile öldüðünü
Bir þairle
Elele
Düþtüðün çukurda
Ne ðüneþ
Ne ay
Nede yýldýzlar
Hiç kimseler görmeyecek
Bir daha güldüðünü

Çýrak Ça / Ýbrahim YETGÝNDAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın: