Bana bak Dev paralara sahip Kendini beðenmiþ Yerden bitme Uzun boylu cüce Narsizmin boy aynasýnda Bakýp bakýp durduðun Pencerelerde Ruhun hasta Þimdi sen Süleymanýn hazinelerine Sahip olsanda Karun kadar Her tarafýndan altýn taþsa Koyacak yerin olmasada Ýnan Bir pul etmezsin gözümde Ýstemem Bozdurup bozdurup Seni Koymam bile Yamalý mintanýmda Sendende havalý cebime ...
Þimdi Bunlarý sana Kimse söylememiþtir Çýksýn aradan Býrak ulaklarýný Herkes ekmeðinin peþinde Gözüme bak Yüzüne söylüyorum Aç kulaklarýný Ýyice dinle beni Sarhoþ gecenin Çizik teninde parlayan Patlayan Bir kaza kurþunu izlerinde Ýstemeden hayat bulan Yoksa o senmisin Ýsterik Günahkar cenin Ben var ya senin ... Hadi lan oradan Deðilmisin Kalbin gibi Serin Söðüt gölgeliklerinde En avalýnda Geviþ getire getire Bakarken Bir tren kavalýnda Yüksek lisans yapmýþ Manda yavrusu edasýnda Henüz olamamýþken Bir parça insan daha Neyin peþindesin Aklýnýn ucundan Bucaðýndan bile geçmiyor Amma Kýrmýzý alevli þiltelerde Yerin hazýr senin ...
Bir balçýktan Yaratýlmýþken acizliðe Söyle bana ey hayvan Kime bu havan Kime bu fiyakan Bu cakan Dürüst ol Kim yer At terli Hayatýn yalan Dünya cadýsý Atmýþ zincirlerini boynuna Çakan bir þimþek gibi Gözleri ferli Baldýrýnda patlayan Her kýrbaçta Dolap beygiri gibi Dolan da dolan Git sende oyalan ...
Kutulamamýþsýn Ýstemedin mi Hiç Ýstemedin ki Hâlâ Kibir halkalarý takýlý Burnunun ucunda Görmüyormusun Kurutmuþ Keçi gibi Ýblis saðmýþ yüreðini Alçaklara sürðün Çatal dilli sürüngen seni Hiç düþündünmü Yularýn kimin ellerinde Aciz benliðinde Tapýndýðýn ilahýn Zehirli bir akrep mi var Bir türlü Gitmez korkak ellerin Bekçiliðe mastýrlý ürkek ömrünce Varamaz pinti ceplerine ...
Karanlýkta Bir saman alevi ýþýðýnda Senin tek dünyan Ego mandýrasýnda Önünde durup bakýndýģýn duvar Uçsuz bucaksýz tundran ... Aç gözünü Zirvesinde sandýðýn Dað eteklerinde Nefsinin meralarýnda Otlayan eey hayvan Hadi yaylan Yaylalarda Ýçtiðin aðu Yediðin zakkum Anladým ben Sürüsüne senide katmýþ Çobanýn þeytan senin Ey haþer’i kene Suret’i kertenkele Dilinimi yuttun Hadi Söylesene Kimsin lan sen kim ...
Seni zavallý Þimdi Karnýndaki gübreyi alsalar Kabrine yetiþemeden Cýlýz bir üfürükle uçar balonlarýn Yalancý boya küplerine Düþsende Süslensende nafile Ýnsan toprak suretlerde Tevazü merdivenlerinden Ýndikçemi yükselir Yoksa Ateþ gibi ðöklere Çýktýkçamý mý alçalýr Nefsin ðözünü kör etmiþ Kime söylüyorum be Aklýn almaz Kafan kalýn senin ... Küspende Bir iþe yaramaz Kimin aklýna gelir Aramaz kimseler seni Kaldýrýp atarlar göz göre Kokuþmuþ çöplüklere ...
Baþýný kaldýrda bir bak daða Nesin Dünya cadýsýnýn koynunda Çýðlýk çýðlýða Ýnorganik zirvelerde Kendinden geçerken Zevkli sefa içinde Gözlerin þaþý Vampir kalbine çakýlý Gümüþten kazýk gibi Parlýyor Gözlerin ýþýl ýþýl Sisli Sözlerin Baðýrýyor Yýrtýyor ortalýðý En kahpe tonlarda Riyakar resimlerde Hep iki yüzlü
Çýrak Ça / Ýbrahim YETGÝNDAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çırak Ça Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.