olmadı

Olmadý
Arayanlar bulacaktý elbet,
Ancak olmadý, bulunmadý.

Ezelde olaný ebed’ten sorduk
Dünde olaný yarýn sandýk
Dünya’da kaybolaný ahiret’de aradýk
Yanýlmýþýz, içimizdeki yabancýyý
Hiç bulunmadýðýmýz yerlerde aramýþýz…
Aranýrken kapanmýþ gözlerimiz,
Düþmüþ manzara zamana renk renk
Olsun….
Uzaðýmda duran
Dantel gibi zamana iþlenen paylaþýmlar
…O ev, o sahil, o yol, o durak..
Uçan kelebekler, kaçan kaplumbaða, kovalayan zaman..

“dante” deðil artýk ömrümüzün duraðý
Bir sokak ötede hayat
Borçluyken verdiðim nefes aldýðým nefese
Nefes nefese geldiðim o yollar,
Uzakta kaldý paylaþýlmýþ yaþamlar..
Selam olsun sana, ey uzaðýmda duran !

Yolculuk
Bir bir birikecek aykýrýlýklar,
Usul usul büyüyecek haykýrýþ
Emanete sürgün direniþ hatýrlanacak
Yine yeniden çýkacaðýz yolculuða..
Allahaýsmarladýk,
çok durdum, alýþtýnýz.
Umursamýyorsunuz artýk
Çýkayým öyleyse o son sefere
Bindim dibi delik sandala
Eveda….
Ne kalabalýk bu yalnýzlýk;
Yedi tepeli þehrin her tepesinden seyir
Ayrý bir haz, ayrý bir roman…
Bir martýnýn sesinden su buðusuna düþen gün,
Yeþil bir tepenin ardýnda mehtaba döner,
Döndükçe deðiþir manzara renk renk..
Bir tepenin saklý hücresine kitlenmiþse yürek
Mazgal aralýðýndan gördüðü
Sonsuza deðen bir gökyüzü
Ve kimsesiz yýldýzlar
Yalnýzlýkta kayýp düþen…
Sol yanýmýza usulca sokulan “umutlar”
Ey yalnýz, ey yalnýza giden, ey yalnýz kalan
Ne kalabalýk bu yalnýzlýk !
Aklýmýzda kalan yaþadýklarýmýz
Yaþantýmýzda oldukca kaçamadýklarýmýz
Yoldan yola düþtükçe hýzlanan adýmlarýmýz
Ayrý yollardan gelip, yakýndýr sýratta buluþmamýz..
Çeþit çeþit duraklarý vardý yolun, yolculuðun
Kýþa rastlayan, bahardan geçen zamanlarý vardý..
Utançlarý, sevinçleri, özlemleri ve umutlarý vardý…

Nereye baksa eksik kalan o bahar gözlerinde;
Eksiðim, eksik kaldým talan olmuþ o öksüz gönülde

Ardýna aðladýðý, ardýndan aðladýðý, alev alev yandýðý
Dipsiz kuyudaki hayale sýðan o umut
Ses ses üstünde, feryat çýðlýk ve hýçkýrýk
Salya sümük periþan olmuþ düþ
Düþmüþki kan revan bugün-yarýn
Ne tabip ne can ne de canan…
Bir tek o kalmýþ teselli olan ki
O da sýrrýyla sýrlara kedem basan…

Anlasaydýk, anlayabilsedik eðer;
Býrakmazdýk bizi yýlgýn bir yorgunluða,
Kýzmazdýk, öfke yenemezdi huzuru,
Anlasaydýk, savaþlarda olmazdý
Ölmezdi taraf: sen-ben bencilliði…
Anlayabilseydik eðer, duyardýk, görürdük
Ahengin ritminde dönerdik her þeyle..
Anlamadýk, anlýyamadýk…
Gördüðümüz kadar aldýk, duyduðumuzca sandýk
Ýþte, kendimiz olduk!
Kendimizce yaþadýk..
Ve bitirdik, zaten sonlu hayatlardaki “an” larý…

Eylülde bitiyor, geliyor soðuk bir yalnýzlýk
Sonu bilinen bu yolculukta “umut” boþu boþuna
Olur ya olacaklar; býrakacaksýn, oluruna…
Olmayacaklarda var elbet ..
Düþünmeyeceksin birini
Kahraman olmayacaksýn düþ’lerde
Kendinde kalýp, susacaksýn.

Yanmasýydý
Oysa yalandý tüm i mgeler
Ve bir illizyondu sanmalar
Sýnamasýydý hayatýn,
Hayatlar, kazanýlacak yerin yanmasýydý
Yanacak elbet sessizliðinin içinde
Yanacak hemde yangýnlarýn en büyüðünde
Üstelik çarmýha da gerilecek..
Sustun konuþmadýn ya “inanmaktý” suçun
Konuþmadýn ya yandý, yandý masumiyetin
Yetmedi karýncanýn sýrtýndaki su !
Oysa düzelmeyecek; telafisi, tekrarý yok “ol” muþ
Olmasýný umduklarýn ol/mayacak..
Belkide uzun sürecek bu yaz ve orman
Direnecek yeþil kar soðuðuna, düþmeyen o yaprakta
Belki sakat kalacak bir bedene sýkýþan ruh!
Ya da gün ýþýðýnda yeþile yumulacak göz,
Belki de sonra,
Sýzý balýr bu güne, dokundukca aðlayan
Sarýlmaz ki, sarýldýkça coþup kanayan
“unutmak” geçti denilen þey: zaman
Kim taþýdý zamandan; banamý kaldý hicran
Usul usul, soluk soluk hepiniz
Düþmanmýydýnýz bana…
Oysa,…
Benim…
Taþýnýyorum;
Git demiþtin,
Gidecek yerim yoktu,
Köprü altýna uðradým dün,
Kalabalýk ve sýcaktý,
Buram buram tütüyordu o,…
Taþýnýyorum bugün.

Dünki yer
Kýrkýn içinde kýrklara karýþtý
Düþ kýrýldý, kýrýlmadý zan
Ýnadýna inadýna yaþayacaksýn dediler
Ýnadýna inadýna direndim
Ben kaldým onlar gittiler..
Ben de gidiyordum ki onlar döndüler
Bekle bekle dediler,
Geliyor bahar, geliyor yeþil
Durdum; baktým ardýma dünki yer…
Bulduðumu sandýðýmýz derinliðimiz!
Ne kadar derinsek içimizde,
O kadar büyük çaresizliðimiz…
Uçan, uçuþan pembe hayallerimiz
Yetiþmeye çalýþtýðýmýz düþlerimiz
Bir i mgede soluklanýp, gri’ye çaldý…
Ayrýlan yollarda
Ayrý dünyalarýmýzýn yolculuðu var
Güneye gider senin gemin, sarý ve sýcak..
Rotasýz kuzeye açýldý gemim, siyah ve soðuk..
Anladýmki ömrün en güzel son duraðý yok!
Varsa ömürde tek o güzel durak
Ya henüz hiç gidilmemiþ ya da çoktan geçilmiþ
O durakta alýnmýþ verilmiþ,
O durakta kalmýþ son hesap..
Desen; diyebilsen þimdi bana en yalýn haliyle seni..
Desem; diyebilsem sana tüm çoðul haliyle bizi..
Pamuk ipliði hayat, sen ben ve bize ne kadar keskin kelimeler,
Bir beraberliðin arasýba nasýl da giriyor
Kýlýç gibi bilenen küsmeler…
Yan yana durup, birbirine ardýný dönenler
Nasýlda uzun, nasýlda uzun bu bitmeyen yaþamlar..
Andýkca, anlattýkca bitmeyen uçsuz bucaksýz aný’lar
Nasýl, nasýlda býrakýp gittiniz beni
Bu intikamýn kucaðýnda..
Ey yalnýzlýk
Azapta gereksin, gel al son umudumu
Büyüsün içimde yetim düþlerim..
Sus, soðuk ve uzun bir kýþ, bekeme baharý
Bu kýþ bin dibi delik sandala,
çýk dipsiz denizlerde sonsuz yolculuða…

Bu bir hayaldi;
Sönmeye muhtaç yangýnlarýma,
Damýtýlmýþ bir su: zemzem idin,
Durdum kýbleye içmek istedim..
Yeþildin, yeþlin tüm tonlarýydý gözlerin,
Baharsýz hayatýma bahar bulmaya geldim,
Gözlerimden hýzla geçtin.

Yorgun yolcu, bedene küskün adýmlar
Çile girdabýnda umutsuz yarýnlar,
Sabaha býrakýlan tüm sessiz isyanlar,
Keþke ve iyikinin arasýnda duran piþmanlýklar..
Ömrümüzde koþan ve geri dönmeyen zaman,
Dur desem dururmu kalbimdeki durakta.
…/…
Bilgin Subaþý
Kendimle konuþtum.

Sosyal Medyada Paylaşın: