deþip duruyorum o yaralarý -kimin vazgeçtiðinin bir önemi yok-
rüzgar tülleri savuruyor; anýlar küllerini yaðmur ellerin oluyor o dakika, ýslanýyorum yaðmur anlatýyor; ben dinliyorum bir Attila Ýlhan, bir Haydar Ergülen okuyorum sessizlikler içinde þair deðilsem de ne þiirler yazdýrýr biliyorum kurumuþ kalplere de
ben toprak oluyorum, sen yaðmur sesini anýmsama ramak var, hissediyorum tohumun patlamasý gibi bi þey içimde ruhumun doygunluðu an meselesi ziyafet sofralarýný unutan fakirliðime tokluðun müjdesi sunuluyor
bi küçük mutluluk iþte! yaðmurla gelip, onunla gidiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.