mekansýz bi mevsim düþtüðüm içine kapýsýz, çatýsýz, duvarsýz… sadece gözlerimde savrulan rengarenk bi perde çiçek mi ellerin derdim olsa ellerimde
uzaklýðýna raðmen raðmen yokluðuna tüm raðmenlere raðmen, seni saklayýp aklýmda- kalbimde þýmartýyorum hala
hissedersin dinlersen fýsýltýsýný zamanýn her sabah içinden bir günaydýn geçer -kime söylendiðinden habersiz- dudaðýndan bir gülüþ gözlerinden bir kývýlcým… aklýndan bi sahne geçer - dejavu- alýp sezgilerini yanýna bir bir unutursun sonra sahilde, sokakta, belki metroda
yan yana gelmeyen þeyler var soru iþareti ve virgül mesela gündüzle gece gerçek ve düþ senle ben
kýrýlgan ah’lar var bi þarkýnýn içinde bulunmayý isteyen bi de boðazýna oturmuþ o yumru yutkundukça acýtan, inciten özlemek duygusu
keþke bilsen…
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.