VE BAŞ KOYDUM ŞİİRE VE AŞKA...

Sözcüklerim takýlý dikenli tellerine yalnýzlýðýn:
Ah, derbeder mizacým
Oysaki öykündüðümdü aþk ve mevsim
Bilumum sözcükten firar edip edeceðim
Gün mü kaldý geride ve sözlükte
Kopacak kýyametin öncesi sessizliði
Meþk eylediðim kadar kendime ve kalemime.

Safiyet dolu yürek iklimlerinde
Sektim bir bir
Savurduðum nidalardan topladýðým gözyaþý ve çakýl
Berhudar ol, azizim demeyi de hep sevdim
Ýklimin sert mizacýnda bile yumuþaktý dokunuþu yüreðin
Koyu gözlerine nasýl ki meftunum gecenin
Devirdiðim þiirlerden kurduðum kaleyi
Teslim ettim ivedilikle Rabbime
Ve baþ koydum þiire ve aþka.

Nabzýný tutmaksa günün, küredim saniyeleri
Küstüðüm bir matemdi içimde saklý
Derbeder gülüþlerin afyonu patladý da geldim kendime
Gidemediðim kadar kendimden
Melundu kimi insan ve kayýp bir eþya gibi
Unutulmuþluðum en kuytuda
Beni bana teslim eden yine Rabbi’ mdi
Beni benden dahi koruyan.

Sevecen yüreðim kundaklanmýþtý ne de olsa
Kurgulamadýðým bir hayatý þimdi kurcalýyordum da hece hece
Ne þaþkýn ne hercai menekþe
Varsa yoksa dikenlerim
En çok da bendim bana t/uzak
Bazen saklý tutulasý bir sýr gibi ve iþte
Emre amade yüreðim her zerremle ait olduðum
Mevla’m sözcüklerimi dahi bahþeden
Söylenmedik ne varsa bilen gören.

Yüreðimden geçeni tereddütsüz sunduðum
Bir rahle idi kâðýt kalem
Bir dua yazýlasý her þiir
Tutanaklara geçtiði kadar yüreðimi didik didik bilen
Öyle ki; an geldi sevdim kederimi
An oldu anýlardan derledim hayatý
Ansýzýn kendimden firar edecekken
Yine kucakladýðým içimde saklý o gizem…

Bir kehanetmiþçesine mutluluk
Kalantor gölgelerden uzak bir durak
Ve iþte komut verdiðim ufuk
Arzý endam eden sadece aþk ve umut
Ýnancýn bekasý
Aþkýn hatýrþinas týnýsý
Yönüm ve yönergem ve yörüngem
Devasa bir ýþýk gözlerimi kör eden
Üstüne üstük saklýymýþ içimde
Hatmettiðim kadar kâinatý
Ýhya ettim edeli de sefil yüreði…

Sosyal Medyada Paylaşın: