YOKSUN İŞTE
Cemre havaya düþtü ilkbahar geliyor bak.
Gün umut saçýyor da yine sen yoksun iþte.
Açýlacak her yanda gül, sümbül, lale, zambak.
Turnalar göçüyor da yine sen yoksun iþte.
Hasret yaðmurlarýyla ýslanacak her yaným.
Yine ayný nabýzdan ayný akacak kaným.
Belki de kaybolacak an gelip adým, saným.
Ömür kuþ, uçuyor da yine sen yoksun iþte.
Gittiðin günde kaldý aklýmýn bir köþesi.
Geçmedi geçmeyecek meramý, endiþesi.
Gelsen, gelse diyorum ruhumun sen neþ’esi.
Can hasret içiyor da yine sen yoksun iþte.
Kaç yanýmda kaç ses var artýk seçemez oldum.
Varlýðýna deðer ve paha biçemez oldum.
Bir garip yolcu idim senden geçemez oldum.
Gönül han seçiyor da yine sen yoksun iþte.
Issýz bir deryadayým vurgun an meselesi.
Bizimkisi aþk deðil artýk can meselesi.
Beni geçtim, bendeki kayýp sen meselesi.
Lâf lâfý açýyor da yine sen yoksun iþte.
Mesut’um kar mý yaðdý o gittiðin yollara?
Ahd mý ettin ardýnda býraktýðýn yýllara?
Geleceksin diye hep karalardan allara,
Ahvalim geçiyor da yine sen yoksun iþte.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.