YOKLUĞUN
Kapkara bir zindan bu nasýl gece?
Ruhumu adeta sardý yokluðun.
Yoruldu þiirler, tükendi hece.
Kalbimi kýrk yerden yardý yokluðun.
Iþýða hasretmiþ buðulu camým.
Tükendi takatim, arþ üzre gamým.
Dinmeyen yaðmura döndü meramým.
Gözyaþým sel ile kardý yokluðun.
Uzattým elimi boþluða doðru.
Sararken hayalin bu yanýk baðrý.
Solumda dinmeyen bir müthiþ aðrý.
Artýk son raddeye vardý yokluðun.
Kuruyan canýma su dedim seni.
Çorak topraðýma su dedim seni.
Yürek yangýnýma su dedim seni.
Söylete söylete yordu yokluðun.
Kokunu getirdi senden esen yel.
Mýzrap seni andý, seni andý tel.
Aradým izini kaç þehir kaç el.
Diyardan diyara sürdü yokluðun.
Mesut’um yol bitti, tükendik gibi.
Hasret yükümüzü yüklendik gibi.
Yol alan kervana eklendik gibi.
Artýk canda kabul gördü yokluðun.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.