MABEDİMDİR YAZDIĞIM HER ŞİİR...

Kesif sessizlik bir de Ýlahi tokasý þiirin.
Þehrin kirli müsveddesiyim:
Bir elimde kalem bir elimde ruj
Ýçlendiðime dair deðil bu vakur duruþ
Ne de sözcüklerim noksan
Betimlemelerinde saklýyým zamanýn
Zývanadan çýkmýþ olsa ne ki sözcüklerim
Bir kýmýltý ise bu isyan
Bir hazansa yazý kundaklayan
Ne çýkar söyle ne çýkar?
Çýkýnýnda yüreðin boca ettiðim kadar
Yalnýzlýðýn asaleti
Meylettiðim kim bilir kim bilir
Hangi iklimde saklýdýr varlýk?

Hangi karede yuvarlanýrým sýfýra
Ondalýktýr acýlarým
Noksandýr sözcüklerim
Ah, gecenin mimarý aþk ve hüzün
Ah, sessizliðin maðdur kýldýðý tek iklimim
Ýlham dediðin ne ki hem?
Derdest olmuþ binlerce parça düþerken yüzümden
Derinlerde saklý olsa nedir bunca duygu
Mademki bir kere verildi hükmü,
Gölgemin dahi kaçtýðý bir hayattýr düþmez yakamdan
Nevbahar bildiðim imbat geceleri
Bir imdadý mý çok gördü bana Tanrý?

Elem yüklü karýncalar gibi
Didindiðim ne var ne yok taþýdýðým yuvama
Bir lokma ekmeðin dahi vardýr hikmeti
Nimetlerin de en güzeli
Üç defa öpüp baþýma koyduðum Kutsal Kitabýn varlýðý
Yeter de artar bana
Yatýya kalan bir sureden çýkýp da yola
Ensemde saklý üç beþ beyaz tel ne ki?

Ýhbar ediyorum Rabbime bu yalnýzlýðý
Geçkin gölgelerden düþen payýma neyse
Nemalandýðým yolculuðun sureti iþte kýyama durduðum
Kýblemin eþliðinde
Göðün münferit iklimine sokulup da ansýzýn
Baþýma yaðan nurun
Tekbir getirdiði iç sesime eþlik eden
Hüzün denen sayaç aralýksýz iþaret eden
Gönlümde saklý hoyrat rüzgâr ve figan dolu bir iç çekiþ
Laneti mi yoksa kötülerin bulaþtý da üstüme baþýma
Pervasýz sözcüklerden biçtiðim bir elbise gibi
Dökerim eteklerinden taþlarý içimdeki nazenin yüreðin
Ýkbaline þerh düþtüðüm…

Bin bir telaþla
Ötekileþtirilmiþ þu sefil varlýðým
Ha bir fazla ha bir noksan
Nokta koyamadýðým figan
Demlendiði kadar fýtratým
Uðursuz bir fýrtýnadýr kapýldýðým
Aþkýn nüansý
Binlerce sarkýt ve dikit saklý hem
Ýçimdeki buz daðýndan neyse düþen payýna yalnýzlýðýmýn
Bir niþane gibi yüreðimden
Dökülen nazýn niyazýn da ihbarý…

Yoksa neylerdim bir baþýma hayat denen kýrýk tekerin de icabýnda
Yolda býraktýðý bir mevsimim ben
Kâinatta benzeri bulunmayan.
Misafiriyim de dünyanýn
Miadý dolmuþ duygulardan
Neyse düþen payýma
Düþmez kalkmaz bir Allah madem
Safiyet yüklü varlýðýmla saf tuttuðum matem denen
Durakta benim ben bekleyen
Son yolcu aralýksýz kýyama durduðum ta ezelden
Elbet dokunulmazlýðý yüreðin
Bir dokun bin ah iþit dercesine
Her halükarda tebessümler saçtýðým
Ansýzýn da açýlýr yolum
Bahtýma ve rýzkýma nasýl da sadýk ve minnettarým
Elbet layýðýyla yaþamanýn mealidir içimde dinmek bilmeyen
O rüzgâr ve hüzün
Katýksýz mabedimdir yazdýðým her þiir…

Sosyal Medyada Paylaşın: