Þeceresi beþere þeref verse ne çýkar
Sözümüzde sevgi yok, dilimiz can yakýyor
Göðüsü gere gere insanýz demek sýkar
Yüzümüzde sevgi yok, elimiz can yakýyor
Olmak için ezelden ikrarýmýz var lakin
Hârýnda piþtiðimiz ya nefretti ya da kin
O yüzden mel’un mutlu, kendinden emin... sakin
Közümüzde sevgi yok, külümüz can yakýyor
Sorsalar bu âlemde en mahir arý bizdik
Gönül saraylarýnda nice bahçeyi gezdik
Bir tutam nektar için gülü, goncayý ezdik
Özümüzde sevgi yok, balýmýz can yakýyor
Bir umut özlemiyle çevremize her bakýþ
Yanaklara lavdan iz, çehreye kordan nakýþ
Virane gönüllerde otað kurmuþ kara kýþ
Gözümüzde sevgi yok, selimiz can yakýyor
Desem ki tek çaremiz sevgi dostluk barýþta
Yalnýzlýða çarpýyor sesim her yakarýþta
Mýzraplarýn darbesi mýzrak ile yarýþta
Sazýmýzda sevgi yok telimiz can yakýyor
Dört Kitap ayan beyan Mâbud tek olsa ne ki
Ahde vefa arayan mabetler dolsa ne ki
Ýnsan aslýna düþman, gölgesine öteki
Va’zýmýzda sevgi yok, velîmiz can yakýyor
Yaklaþýrken yerküre yýkýma yavaþ yavaþ
"Utan" diyor beþere her vahþet, talan, savaþ
Yazýk; müsbet dururken menfiye onca uðraþ
Ýzimizde sevgi yok, yolumuz can yakýyor
Bilsek de göçebeyiz, ölüm var ömür kýsa
Ýblise köle olduk nefsin eline asa
Dile, göze, gönüle has cevherken, hülasa
Tarzýmýzda sevgi yok, hâlimiz can yakýyor
Mecit Aktürk