Bir kadýn sevdim ismi muamma? Saçlarý güne bakanlar kadar sarý Boyu posu onlar kadar uzun Endamý nazenin Boynu onlar gibi eðikti... Gözleri siyah elmasý andýrýyor olsada Gözbebekleri durgun sular kadar derindi
Az ileride ki, üçüncü caddeye yeni taþýnmýþ dediler... Arada sýrada bizim sokaktan geçerdi Ayakkabý týkýrtýsýndan çýkan sesler kalbimi delercesine Týk týk vururdu kaldýrým taþlarýna Sonra ben köz gibi yanarken Sanki kaldýrým taþlarý aðlardý
Akþamüstü telaþlý ve hýzlý adýmlarla evine dönerken Mahallenin tüm gençleri ona bakardý Onun ise (yüzü güne bakardý)
Belli ki, Fakir bir kadýndý Ama Endamýnýn albenisi Varlýk aleminden gelmiþ hali Giysilerinin uyumu öyle güzeldi ki, Ayak bileðinde ki gümüþ halhalý ile Yürüdükçe çok yürekler yakardý...
Sordum soruþturdum konu komþuya Kimdir, nedir, necidir diye Ýsmi Handan Ýki çocuk annesi Dul kadýndýr Þerefsizin birisi terk edip gitmiþ Çocuklarý yuvaya emanet etmiþ Meydandaki fýrýnda çalýþýyor dediler...
Aldým takibime Handan’ý Hiç uðramadýðým fýrýnýn Baþ müþterisi olmuþtum Aslýnda günlük bir ekmek yiyordum Ama öðlen ve akþam da uðrak yerim olmuþtu fýrýn. Bir gün Ekmeði poþete koyarken gözleri önünde Buyurun dedi. Buyurun Konuþurken naifti Sesi de buðulu Teþekkür ederim dedim. Baktý yüzüme Sen o çocuk deðil misin? Dedi. Hangi çocuk? Dedim. Her gün karþý kaldýrýmda oturan Dedi. ve kahkaha atarcasýna güldü. Utandým! Bir gülüþü vardý Bilmem acýdan Bilmem doðuþtan Ahhh dedirtti Handan Ahhh! Çýkardý genç yaþýmda þu garip canýmý candan...
Senin ismin nedir? dedi. Ali Kâmil dedim! Hiç kadýn görmedin mi ulan dedi. Yine Utandým. Diyemedim. Çok kadýn gördüm! Lakin bir Handan gibi Hiç birisi vurmamýþtý Beni böylesine candan
Söz dinlemeyen duygular Uçsuz bucaksýz hayaller Gündüzler geceleri Haftalar aylarý kovaladý Her lokmam Handanlý Handanlý bardaktan içiyordum çayýmý Sanki onunla var olmuþtum ben
Ekmek aldýðým bir gün Eli elime deðmiþti Tarifi yoktu o anýn Tir tir titremiþ, Günlerce elimi yýkamamýþ Poþeti açýp ekmeðe bile dokunmamýþtým.
Ve nihayetinde Gelip çatmýþtý o gün Yine ayný heyecanla dikilmiþtim Fýrýn giþesinin önüne Yabacý bir yüz vardý karþýmda Yangýn yeri yüreðimle Ve titreyen sesimle Handan diyebilmiþtim Handan!... Sadece handan. Handan gitmiþti…
Bir kadýn sevmiþtim Ýsmi Handan Ansýzýn gelmiþ Bir poþet ve bir ekmeði Hatýra býrakýp Ansýzýn sessizce gitmiþti.
Ýçimde tarifi mümkünsüz acýlar dem tutarken Ellerim Yüreðimde Oracýkta ölmüþtüm... Arkamdan dediler ki, Geldi Handan, gitti Handan Eyledi Ali Kâmil’i þu garip candan!
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.