Karşıyaka İskelesi (kardeşime mektup)

Karþýyaka Ýskelesi

Geçerken barikanýn önünden
Ýskeleye doðru
Bir sevgili gibi alýr  kollarýna
Denizin yosunlu kekremsi kokusu

Herkes kendi bildiðince yürür
Oryantal kalçalarý Kýsacýk etekleri
Ýðne atsan yere düþmez
Sözleþmeden buluþmuþ gibiler


Gemiler gider martýlarla
Salar oltasýný balýkçýlar rüzgara doðru
Tramvay geçer Çýn sesiyle yalýlarýn önünden
Barlarda kimliði belirsiz kiþiler


Ýzmirli doðmadým
Bu yüzden görmüyorum çocukluðumun aðrýlarýný
Gençliðim geçmiyor önümden
Ne kaybettiklerim var
Ne kýrýlmýþ þiþeler gibi umutlarým
Yinede býrakmýyor yakamý
Geçmiþim, zehirli anýlarým


Geçerken barikanýn önünden
Ýskeleye doðru
Hep Yeni bir þey
düþünüyorum kardeþim
Doðuþtan  izmirli gibi yürüyor muyum
Yoksa anlaþýlýyor mu Ankarada doðduðum

Yolcularla inerim martýlarla  alsancaktan karþýyakaya doðru
Seyrederim denizi 
kalabalýðý insaný
Sokak sanatçýlarýný
Keþke derim sende olsan
Çýkýp gelsen ankaradan

Hatýrladýn mý eski günleri
Çoðu zaman yol parasýna tost alýr
Eve yürüyerek giderdik
Uzaydan bilimden konuþur
Dondurma yediðimizi hayal ederdik

Ama çocukluðumuz giden bir gemi gibi
Biz iskelede bekleyen  yolcu.
Ya o gemi yolcusunu unuttu
Yada biz kaçýrdýk seferi
Ýki çocuk hâlâ bekliyoruz
Yeniden gelecek bir gemiyi































Sosyal Medyada Paylaşın: