On altý yaþýmda iken kaldým öksüz.
Elim avucum bomboþ, heybemse yüksüz.
Herkese asfalt gibi yol verdin, dümdüz.
Sürdün beni yokuþlara zalim felek .
Baba göçüp gidince evlat önünden,
Dayanaðý alýnmýþ olur elinden.
Kah azarlanýp fýrça yedim kiminden.
Dürdün benim defterimi zalim felek.
Yetim büyümek kolay deðil çok zordur.
Babasýzlýk yüreði harlayan kordur.
Gülmez yetimin yüzü her daim hordur.
Vurdun omzuma dertleri zalim felek.
Baba elini tutan çocuk görünce;
Yüreðim sýzlar derinden ince ince.
Aðlarým ben, babalý çocuk gülünce.
Süpürdün bütün neþemi zalim felek.
Hiç mutlu olmadan büyüdüm babasýz.
Bu yetmez gibi bir de koydun anasýz.
Acýmadan vurdukça vurdun amansýz.
Götürdün can anamý da zalim felek.
Ana yok baba yok kalmýþým çaresiz.
Böyle bir acýyý hiç yaþamayýn siz!
Kol kanat kýrýlýr kalýnca kimsesiz.
Bitirdin ömrümü dertle zalim felek.
H.D.S.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.