Dünya denen handa bu iþler böyle Giden gitti kimse, geri dönmedi. Her ne biliyorsan çekinme, söyle Yürekteki harým, zaten sönmedi.
Acýyla kardeþim, sevgiyle yaren Bana el uzattý halimi gören Çile çeken çokken, az sefa süren Kimse benim gibi, böyle yanmadý.
Vefasýzlýk olmaz, can dediðimde Haramsýzdýr lokmam, tüm yediðimde Caným kaynýyorken sen dediðimde Adýmý sanýmý, o da anmadý!
Aklým ermez oldu olup bitene Herkes vurur olmuþ gücü yetene Yoldaþ olup gittim yanýp tütene O derin acýlar, neden dinmedi?
Güzel þeyler ektim viran baðlara Balýk gibi düþtüm bazen aðlara Gönlümün atýný sürdüm daðlara Kadir kýymet bilen, ordan inmedi.
Yaþam sýnavýnda acýlar da var Yanýmda kardeþler, bacýlar da var Sol yanda sevdalar, sancýlar da var Olup biten çok þey, içe sinmedi.
Dosteliyim özüm sözüm bellidir Deli gönül her dem sevda dillidir Herkes dese bile yaþýn ellidir Sen yokken dalýma, bülbül konmadý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.