VE İŞTE ŞİİR OLUP DÜŞTÜM YOLA

Meyvesini topluyorum yitik zamanlarýn
Zahir tehlikede kuluçkada saklý rüyalarým
Debdebeli hüzünlerden geçtim
Matemin teninde saklý neferiyim ömrün
Katýksýz haz etmediðim hangi zalimse
Zanlarýn uçuþtuðu pencerem
Saklý tuttuðum izdivacý mutluluðun
Damlayan alnýmýn teri
Kuytularda beklediðim deðil yalan
Teneffüs ettiðim baharýn zifaf gecesi
Ne zamanki ulaþtý þehre
Ve iþte þiir olup düþtüm yola
O gece: hani, erdiðim
Aralýksýz eridiðim
Bozguna uðramýþ maktulüyüm esaretin

Hancý yolcu misali:
Ýki kapýlý han, zaaflarýmsa sunulmuþ menüsüne gizemin
Takýp takýþtýrdýðým ziynetim gibidir benim asaletim
Öykündüðüm kimse olmadý madem ömrün
Bile ihanete uðradýðý o dar koridorlu mahzende
Ölüdür dikenlerim
Açmayý bir ömür ertelediðim
Yosun gözlü þarkýlar belki de tek minnet ettiðim
Yoksa kalýr mýydý yolda tam da zafere ererken?

Hengâmesi bulutlarýn
Ölü bedenim siperde saklý
Ölümlü yalnýzlýðým sonunda kavuþtu Rabbine
Teyakkuzda geçen onca zaman
Hüviyetim tescilli meleklerin zaptýnda
Aþka kanat açtýðým ne ki
Yaralý yüreðin fermaný
Çoktan ulaþtý Tanrýya.

Rozetim, çýktýðým ringin çitleri
Çitilediðim saçlarým
Çivisi çýkmýþ beyhude dünyanýn
Beylik deðildir acýlarým
Ýçimi açtýðým sadece mevsimin
Solan yüzünde kendime rastladýðým
Tuþa getiren isyankârlarýn sorusuna elbet vardýr
Cevabým
Bilsinler ki; künyemde saklýdýr ölüm tarihim
Kadere meylettiðim
Haksýzlýða uðradýðýmda aklýma sahip çýkmanýn
Zorluðu ne ki yeter ki bir teselli versin
Rabbin tecelli ettiði her izlekte
Yolumdan dönmem asla
Yolsuz kalmýþ olsa ne ki firarým?

Kilit vurduðum kalbim
Adeta zýpkýn yediðim bir ömür
Himayesindeyim madem kaderin
Hicranýma dahi sadýðým
Varsýn þiirler olsun sandukamda saklý
Beklemeye aldýðým bahar
Ha bu gün ha yarýn
Elbet dayanacaktýr kapýma.


Sosyal Medyada Paylaşın: