YAR BENİ
Gecenin þafaðý söker üstüme,
Uyku bilmez, tan eyledi yar beni.
Yolcusu gelmeyen garip mi garip,
Bir virane han eyledi yar beni.
Diyardan diyara sürgün yaþayan,
Dost, ahbap herkese kýrgýn yaþayan,
Kendisinden bile dargýn yaþayan,
Yorgun düþmüþ can eyledi yar beni.
Uzaðýz hem o hem hayali ile,
Býraktý mazinin vebali ile,
Ektiði tohumun son hali ile,
Deðirmende un eylendi yar beni.
Geçtim ahvalinden elimi çektim.
Hâl hatýr soran o dilimi çektim.
Solumda kaç defa ölümü çektim,
Ýyiliþmez yan eyledi yar beni.
Bugünüm tarumar dünle kýyasla.
Þikayet etmedim, etmem de asla.
Ömür sahnesinde kederle yasla,
Gayrý hazin son eyledi yar beni.
Leylaydý kopardý gülümden beni.
Mecnundum ayýrdý çölümden beni.
Mesut’um yine de külümden beni,
Doðurdu da ben eyledi yar beni.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.